جام جم نوشت: احترام، احترام می‌آورد. این موضوع متقابل است. در همه جنبه‌ها نه فقط شخصی، بلکه در حوزه کلان آن هم باید رعایت شود. هر شخصی در قبال جامعه خود مسئولیت دارد. مسئولیت فردی باید در جامعه انسانی هم جاری باشد.
ارزش های یک جامعه بسته به رعایت آن از سوی فرد فرد افراد آن دارد، به ویژه آن که فرهنگ ، سنت، عرف و ارزش های اخلاقی و انسانی هر جامعه ای با هم تفاوت هایی دارد. همین تفاوت هاست که زیبایی های هر جامعه را نشان می دهد.
ایران اسلامی با فرهنگ اسلامی ایرانی خود به خاطر ویژ گی هایی که دارد از هر نظر سرآمد است اما رسوخ فرهنگ دیگران به ویژه فرهنگ غربی به درون اعتقادات فرهنگی ایران اسلامی، تلفیقی ناخوشاید و نافرم را به وجود آورده که برخی هم از آن تبعیت می کنند. اما قاطبه افراد جامعه ایران پایبند به فرهنگ و هنر و آیین اسلامی خود هستند و نمی توانند خود را با دیگر فرهنگ های مستهجن، متحجر و تخریبگر ممزوج کنند، به همین خاطر است که نسبت به چنین فرهنگ هایی واکنش نشان می دهند.
البته این واکنش ها هم باید با فرهنگ ایرانی اسلامی ما تناسب داشته باشد و از فحاشی، بی احترامی و رفتار غیر اخلاقی به دور باشد.
در این میان افراد و شخصیت هایی هستند که در جامعه نمود دارند. شخصیت های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، مذهبی و ... که در میان مردم هم جایگاه ویژه ای دارند.
مردم جامعه از این افراد و شخصیت ها انتظارات و توقعاتی دارند که باید از سوی آنها رعایت شود. رعایت نشدن رفتارها و هنجارهای اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی از سوی شخصیت ها و چهره های جامعه، مردم و افکار عمومی را نسبت به کل جامعه بد بین می کند و همین امر باعث می شود که آن رفتارهای ناهنجار از سوی مردم هم تکرار شود.
یک هنرپیشه، یک هنرمند و یک بازیگر هنگامی که جلوی دوربین می رود و نقش بازی می کند، در هر نقشی که هست، برای افکار عمومی جامعه الگو می شود، اگر نقشی که در آن قرار گرفته است، مثبت باشد، مسئولیت آن فرد سنگین تر است، چون دریافت نکات مثبت و ارزشی برای مردم شیرین تر، جذاب تر و آسان تر است.
چنین افرادی حضور در جامعه را هم باید مغتنم بشمارند، رفت و آمدهای آنها در میان مردم اگر به هر دلیلی، خارج از عرف و اخلاق باشد، بر ذهن و فکر مخاطبی که فیلم او را دیده است، تأثیر منفی خواهد گذاشت و یک تضاد رفتاری و فکری در میان افراد جامعه ایجاد خواهد کرد. البته باز هم باید تأکید کرد که اینگونه رفتارها شامل همه شخصیت ها در هر حوزه ای می شود و تنها به یک قشر خاص تسری نمی یابد.
اینها را نوشتیم تا به این موضوع برسیم که چند روز پیش بازیگری با انتشار عکسی از خود باعث واکنش هایی میان افکار عمومی جامعه شد. لباسی که او بر تن کرده بود، علاوه بر این که مورد توجه قرار گرفته بود، با انتقاد هم همراه بود. بیشترین واکنش ها نسبت به آن انتقادی بود، هم انتقاد تند همراه با بی احترامی و هم انتقاد منطقی و محترمانه.
این بازیگر، بازی در چند فیلم سینمایی، تلویزیونی و اجرای تئاتر را در کارنامه خود دارد. آقای نوید محمدزاده به این خاطر در جشنواره فیلم کن حضور یافته که نقش اصلی را در فیلم «من عصبانی نیستم» بر عهده دارد و این فیلم هم به جشنواره رفته است.
او نماینده ایران به عنوان بازیگر این فیلم است. آیا نباید برخی موارد را رعایت کند تا از او با خوش نامی یاد شود؟ لباسی که او در عکس نشان می دهد، آیا لباسی مناسب و در خور شأن یک ایرانی با فرهنگ بود؟ از او انتظارات بیشتری می رود، شاید اگر در این فستیوال فرهنگی سینمایی لباس سنتی و محلی خود را بر تن کرده بود، بیشتر مورد توجه قرار می گرفت. او اهل ایلام است. ایلامی ها لباس های سنتی زیبایی دارند و اگر هدفش جلب توجه بود می توانست از این ظرفیت زیبا، بهترین بهره را ببرد.
اما آقای محمدزاده پس از واکنش هایی که نسبت به عکس و لباس او شد، واکنش نشان داد. واکنشی که باز هم از او انتظار نمی رفت.
این بازیگر در صفحه اینستاگرام خود به انتقادات چنین پاسخ داده است؛
«عکس دیروز لباس توریستی من در کن بود، خواندن کتاب «بیشعوری» برای بعضی دوستان واجب و لازم است. عکس لباس من در فرش قرمز به زودی گذاشته می شود، نگران آبروی ایران نباشید مرسی از این همه محبت که نثار من و خانوادم کردین البته بعضی ها.»
و اما برای پایان این بحث باید به آقای نوید محمد زاده گفت که آبروی ایران اسلامی بسیار ارزشمند و والا است. آبروی ایران، فرهنگ و تمدن پر بار آن است. آبروی ایران شهدایی هستند که رفتند تا من و تو اکنون به راحتی سخن بگوییم، زندگی کنیم، فیلم بازی کنیم، انتقاد کنیم و البته منزلت آن شهیدان را هم حفظ کنیم.
آبروی ایران، من و تو نیستیم که اگر می خواهیم باشیم باید خیلی چیزها را رعایت کنیم و از خیلی چیز ها چشم پوشی.
پس عصبانی نباش و دیگران را هم حتی اگر بعضی ها هستند بیشعور خطاب نکن.