به گزارش  مهر، نوجوانان چه مي خواهند و چرا گاهي احساس مي كنند كه به خواسته هايشان توجه نمي شود؟ بروز تقويت اين نگرش در نوجوان، موجب مي شود كه او از والدين، مدرسه و معلم ها فاصله بگيرد.

يكي از موانع ارتباط با نوجوانان، آن است كه گاهي احساس مي كنند خواسته هايشان ناديده گرفته مي شود. والدين يا مربيان آنها ممكن است در مورد درست و نادرست بودن خواسته هاي آنها ديدگاه هايي داشته باشند؛ اما تا زماني كه اين ديدگاه ها يكجانبه باشند، نه تنها مشكلي را حل نخواهد كرد، بلكه بر فاصله ها خواهند افزود.

نوجوانان از والدين خود انتظاراتي دارند و والدين نيز ويژگي هاي خاصي را در فرزندان خود طلب مي كنند. بر اساس پژوهش ها بسیاری از نوجوانان و جوانان انتظارات خود از والدينشان را چنين بر شمر ده اند:
- به ما علاقه داشته باشند و هر گاه كمكي از آنان مي خواهيم دريغ نكنند و ما را مورد تاييد و حمايت قرار دهند.
- چه خطا بكنيم، چه نكنيم، ما را همان طور كه هستيم بپذيرند و به ما اعتماد كنند و از ما انتظار بهترين رفتار را داشته باشند.
- به ما مثل افراد رشد يافته رفتار كنند و ما را راهنمايي كنند.
- شاد و خوش خلق باشند، محيط خانه را با نشاط نگه دارند و به اين ترتيب، الگوي خوبي در اختيار ما بگذارند.

منشا خواسته هاي نوجوان

خواسته ها، انتظارات و توقعات يك نوجوان چگونه شكل مي گيرد؟ مهمترين بخشي از اين موضوع ريشه در خانواده و رفتار هاي والدين دارد. والديني كه درك قابل قبولي از دنياي نوجواني ندارند، در بيان مسائل راحت نيستند، رفتار هاي محدود كننده دارند و ميل چنداني به گفت و گو ندارند؛ بدون اينكه متوجه باشند خواسته هايي را در فرزندانشان دامن مي زنند كه نشانه هايي از آرزوهاي تحقق نيافته است.

به طور معمول، والديني كه فرزندان واقع گرا و منطقي تربيت مي كنند، كمتر با خواسته هاي او دچار مشكل مي شوند. بيان نشدن مسائل و ظاهرسازي در محيط خانواده، منشا اصلي خواسته هايي است كه از طرف فرزندان عنوان مي شوند و ما آنها را غير عاقلانه مي پنداريم.

بديهي است كه شكل گيري بخشي از خواسته ها و توقعات نوجوانان به محيط اجتماعي و شرايط جامعه و برخي نيز،به تجربه ها وويژگي هاي شخصيتي افراد مربوط است. اگر چه كنار آمدن با خواسته هاي نوجوان هميشه كار ساده اي نيست؛ اما گاهي رفتارهاي ناشيانه ما نيز به پيچيدگي موضوع مي افزايد.

نوجواني، آغاز واقعيت گرايي است. همه والدين و بزرگسالان جنبه هاي انساني و شخصيتي دارند كه مستقل از نقش آن ها به عنوان پدر و مادر، معلم، مدير و غيره است. كودكان خردسال اغلب تصور مي كنند كه والدين آن ها واقعا همه چيز را مي دانند و قدرت و شايستگي كافي براي دست كاري در هر موقعيتي را دارند. اما نوجوانان به تدريج به اين واقعيت نزديك مي شوند كه چنين تصوري نادرست است.

تغيير در تفكر نوجوانان درباره والدين، مي تواند رفتارهاي آنان را نسبت به والدين و نگرش ها و عقايد شان را درباره رهبري آنان، تحت تاثير قرار دهد. با آگاهي از اين تغييرتفكر در نوجواني، لازم است نكاتي را براي والدين ياد آور شد:

- یكي از اقدامات پيشگيرانه معمول براي جلوگيري از افزايش دامنه توقعات، غير عادي و نامعقول تلقي كردن همه آنهاست. اين اقدام ما به عنوان والدين كه نوعي مقاومت مطلق در مقابل خواسته هاست، به صورت متقابل در نوجوان، نگرش غير منطقي بون والدين را قوت مي بخشد.
- ما گاهي خشك و تر را با هم مي سوزانيم.ممكن است همه خواسته ها و انتظارات يك نوجوان نامعقول نباشد اما موارد منطقي هم بين آنها يافت مي شود.
-در تحليل دوجانبه، بايد روي رفتار هاي خودمان نيز تمركز كنيم. وقتي نوجوان تصور مي كند كه به او اعتماد نداريم يا مثل كودك با وي رفتار مي كنيم، شايد يك تحليل رفتاري صحت چنين مدعايي را ثابت كند.

- لازم است نوجوان حداقل به بخشي از فشارهايي كه به والدين وارد مي شود، واقف باشد. متاسفانه در بيش تر موارد بيان زحمات و تلاش هاي والدين با بزرگ نمايي، منت گذاشتن، اتهام قدر نشناسي و.... همراه شده و اصل موضوع لوث مي شود.

تسهيل ارتباط

همان گونه كه بيان خواسته ها و انتظارات به صورت مانعي براي ارتباط موثر عمل مي كند، اين موضوع مي تواند تسهيل كننده ارتباط هم باشد. در نتيجه در مدرسه و خانواده، حداقل گوش دادن به خواسته ها و در مراتب بعدي، ارزيابي آنها و همراه سازي نوجوان در اين فرآيند مي تواند به تسهيل ارتباط كمك كند.

در تعاليم اسلامي به خوش رفتاري و مهرباني پدر و مادر نسبت به فرزندان اكيدا تو صيه شده است. پيامبر گرامي اسلام (ص) مي فرمايند: كودكان را دوست بداريد و با آنها مهرباني كنيد.