ساختمان موزه
زعفرانیه و بهار و صدای چهچه پرندگان همراه با شمشادهای براق از نم باران بهاری در کنار ساختمان موزه با گچ بری، کاشی‌کاری، مقرنس و گره چینی زمان را از یادت می‌برد. بنایی قدیمی و دو طبقه با عمری حدود ۸۰ سال، عمارتی در داخل باغی با وسعت ۵ هکتار که قدمتش به زمان محمدشاه و ناصرالدین شاه بازمی گردد.
موزه‌ی ساعت یا تماشاگه زمان در خرداد ۱۳۷۸ در عمارتی دو طبقه تاسیس شد. طبق اسناد موجود باغ فعلی موزه که تا پیش از این در دست وراث عبدالله خان منصور بوده است، در سال ۱۳۴۶ توسط حسین خداداد خریداری شد و از آنجایی که این فرد به هنر علاقه‌مند بود، تصمیم گرفت آن را به یک اثر هنری تبدیل کند. وی ساختمانی از خشت و گل در آن بنا نهاد که ۱۰ سال بعد تغییراتی در آن اعمال شد و اسکلت چوبی آن به آهنی تبدیل شد و تغییراتی درون بنا داده شد. استادانی نظیر استاد کاشی برای معماری بنا، مهندس ابتکار به عنوان مشاور ساختمان و طراحان گچبری نظیر حاج عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور و حاج علی شیخی نیز در ساخت این بنای زیبا همکاری کردند. گچبری‌های زیبایی که در این بنا به چشم می‌خورد، درون ساختمان ترکیبی از سبک فرنگی و ایرانی و در سردرها و حاشیه‌ها ترکیبی از سبک قاجاریه و جدید است. از نکات قابل ذکر دیگر این است که اتاقی در این بنا وجود دارد که به اتاق اصفهانی‌ها معروف است و گچبری‌های آن کار سه برادر هنرمند به نام آقایان روحانی است. گچبری‌های اتاق اصفهانی‌ها برگرفته از اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو اصفهان و مربوط به دوره‌ی صفویه است. در اتاق تابلویی به نام تابلوی آفرینش نیز گچبری شده است. در تماشاگه زمان شما می‌توانید سیر تکاملی ابزارهای سنجش زمان را در آن مشاهده کنید، از نمونه‌های اولیه، ساعت‌های مکانیکی تا نمونه‌های امروزی‌تر.
بخش‌های مختلف موزه
ساختمان ۷۰۰ متری و دوطبقه‌ی موزه در محوطه‌ای زیبا به مساحت ۶۰۰ هزار متر مربع واقع شده است. از فضای باز زیبا و سرسبز آن شروع می‌کنیم که در آن ماکت ساعت‌های اولیه مانند ساعت آفتابی، شنی و سوختی قرار دارد که علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک با نحوه‌ی کار آنها آشنا شوند.
در ساختمان موزه هم انواع ساعت‌های قدیمی از قرن هفدهم تا بیستم یافت می‌شود. طبقه‌ی اول عمارت مخصوص نمونه‌های مختلف و جالب از ساعت‌های مکانیکی وزنه‌ای و کوکی است مانند ساعت‌های شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری و ایستاده که هرکدام به نوعی تلفیق هنرو صنعت را به نمایش می‌گذارند، که از ظاهر آنها پیداست که در گذشته به تزیینات ساعت توجه خاصی داشتند.
درطبقه‌ی دوم آن هم انواع ساعت‌های جیبی و مچی را می‌توانید مشاهده کنید. ساعت‌هایی که برخی مربوط به اشخاص مشهور هستند و برخی کاربردهای خاصی داشته‌اند مانند اولین ساعت کارت زنی.
از دیگر بخش‌های جالب این موزه می‌توان به تقویم‌های مهم از سراسر دنیا به همراه نمونه‌هایی از تقویم‌های ساده و باستانی، معرفی تقویم‌نویسان مشهور، اسطرلاب‌ها و ظروف سنجش زمان اشاره کرد. حتی جالب است که بدانید ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخدار ایرانی یعنی کتیبه‌ی بیستون هم در این مکان وجود دارد.
در پایان هم باید بگوییم که در محوطه‌ی باز آن کافی شاپی وجود دارد که می‌توانید پس بازدید از این مکان به آنجا رفته و در محیطی آرام نوشیدنی خود را میل کنید.
