ایلنا نوشت:

سخت است! نه صعود ایران از گروه خود،‌ برای تو سخت است بنویسی حالا فقط باید دل به معجزه خوش کنیم!‌ کلنجار رفتن با کلمات بیهوده است اما چیزی انگار به ذهنت می‌رسد.

یک جمله، یک پرسش که نمی‌دانی از خودت بپرسی یا از کارشناسان والیبال یا از مردم. می‌خواهی بدانی معجزه در والیبال یعنی چه؟ نه اصلاً‌ پاسخ‌اش دشوار نیست. یعنی در این سال‌ها آنقدر پاسخ ای پرسش جلوی چشمت بود که حالا دیدنش برایت سخت شده! تو بارها چیزی معجزه را دیدی. با چشم خودت دیدی. همین جا!‌ در این سالن 12 هزار نفری دیدی. نه! کیلومترها آ‌نطرف‌، در نیمکره جنوبی، در ریودوژانیرو دیدی. وقتی تیم کشورت 3 بر صفر برزیل را در خانه‌اش درهم‌کوبید! باور نمی‌کردی بیداری. شاید ساعت‌ها فکر می‌کردی رویا می‌بینی و دوست نداشتی بیدار شوی اما رویا نبود. واقعیت بود. حقیقت محض بود. تو سال گذشته همینجا دیدی لهستان دست خالی از تهران برگشت. 2 بازی 2 شکست و ... هیچ!‌ تو دیدی تیم والیبال ایران غول‌ها را یکی پس از دیگری از پا درآورد. دیدی با چشم خودت دیدی ایتالیا در خانه خودش حرفی برای گفتن نداشت. حضور در نیمه‌نهایی لیگ جهانی رادیدی. این‌ رویا نبود. واقعیت بود. رویای تو به واقعیت گره خورده بود. تو حضور در جمع 6 تیم نهایی مسابقات نهایی لهستان را دیدی. تیم ایران با 2 عنوان جهانی در دو رویداد بزرگ جهانی، کارش را تمام کرد.

چیزی که هرگز، حتی در خواب‌های شیرین کودکی‌ات هم این را نمی‌دیدی. امسال اما وقتی تیم ملی والیبال در گروه مرگ قرار گرفت، با خودت گفتی، زندگی می‌کنیم. در گروه مرگ زندگی می‌کنیم. شروع بازی‌ها و نمایش متزلزل آغازین... اما از پسین دیدارهای درو رفت ایران جان دوباره‌ای گرفت و بازهمان غول‌کش شد. غول‌کشی که این‌بار خودش هم به غول تبدیل شده بود. حالا دنیا به احترام والیبال ایران کلاه از سرش برمی‌دارد.

حالا بازهم می‌شنوی معجزه! ایران برای صعود به معجزه نیاز دارد؟ نه! ایران خودش معجزه است. همه بازی‌های ایران معجزه‌اند. چه اهمیتی دارد آن‌طرف در لهستان چه اتفاقی می‌افتد؟ معجزه اینجاست. معجزه تماشاگران ایرانی‌اند که یک‌نفس قهرمانان وطن‌خود را تشویق کردند و پس از شکست به لهستان تمام قد ایستادند و برای تیم‌شان دست زدند! نه تو این‌ها را هرگز ندیده بودی. معجزه صعود ایران نیست. هرلحظه حضور ایران در لیگ جهانی برای تو معجزه است.