اظهارات اخیر رئيس پليس راهنمايی و رانندگی ناجا درباره استمرار کاهش تصادفات جاده‌ای، نشان داد مجاهدت خاموشی که سرداران نیروی انتظامی از سال 1388 تاکنون داشته‌اند، چه میزان از هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی که دست به گریبان کشور می‌شد، کاسته است؛ اتفاق بزرگی که در سطح افکارعمومی مورد توجه قرار نگرفته است.

به گزارش «تابناک»؛ سال 1384 با 27755 کشته و 274257 زخمی اوج بحران در جاده‌های کشور بود؛ بحرانی که با افزایش شمار خودروها رو به فزونی نهاده بود و تلفات پرشمارتری از بسیاری از جنگ‌های معاصر را در پی داشت. این وضعیت بحرانی باعث شد که فرماندهان نیروی انتظامی، طرحی نو برای مدیریت بحران جاده‌ای در دستور کار قرار دهند.

افزایش گشت‌های محسوس و نامحسوس جاده‌ای، افزایش دوربین‌های کنترل سرعت، افزایش قابل توجه جریمه‌های رانندگی، تولید و پخش مستمر برنامه‌های تلویزیونی برای فرهنگ‌سازی و یک زنجیره عظیم اقدامات، باعث شده تا شمار تلفات در جاده‌ها سال به سال کاهش یابد و در سال 94 این تعداد تلفات به حدود 16500 کشته تنزل پیدا کند که افت بسیار چشمگیری است.

این افت 9 هزار کشته در سال در جاده‌های کشور را باید در کنار رشد قابل توجه تعداد خودروهای ایرانیان قرار داد که چه بسا اگر با همین سرعت آمار تصادفات بالا می‌رفت و حجم تصادفات خودروهای ورودی نیز افزوده می‌شد، اکنون سالیانه 50 هزار کشته در جاده‌هایمان بر اثر تصادفات می‌ماند و احتمالاً نیم میلیون مجروح نیز حاصل تصادفات بودند که یک فاجعه انسانی بود.

البته حتی یک کشته در جاده‌های کشور نیز زیاد است، ولی بدون شک اتفاق شگفت انگیزی که در این مدت در سطح جاده‌ها رخ داده، نیاز به تقدیر ویژه از چهره‌های مؤثر دارد. یک بررسی ساده نشان می‌دهد، عمده دوره مورد اشاره با مسئولیت سردار مؤمنی فرمانده وقت پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا بوده که اکنون جانشینی فرماندهی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران را بر عهده دارد.

ای کاش به سبب این توفیق بزرگ ـ که متأسفانه تاکنون در سطح افکارعمومی مورد توجه قرار نگرفته ـ نشان لیاقت یا نشان خدمت به این مردان خاموش تعلق می‌گرفت تا مشخص شود برای مردانی که به حفظ جانان ده ها هزار ایرانی کمک کرده‌اند، ارزشی ویژه قائل هستیم و انگیزه سازی لازم برای مأموران خدوم نیروی انتظامی ایجاد می‌شد.

با این حال امثال مؤمنی‌ها بدون این نشان‌ها نیز همچنان به خدمت صادقانه ادامه می‌دهند تا مردمان کشورمان با آرامش خاطر در این دوران زندگی کنند. ای کاش در این دوران، مردم قدردانشان باشند و ما شهروندان ایرانی، به احترام این زحمت کشان، کلاه از سر  برداریم.