ایسنا نوشت: حادثه پلاسکو گرچه بسیار تاسف‌بار و غم‌انگیز بود و کام ملت ایران، به خصوص خانواده‌های آتش نشانان جان فشان را که فداکاری را با جانشان به رخ کشیدند تلخ کرد، اما نکات قابل تامل بسیار و هشداری عظیم را به ما ایرانی‌ها و به ویژه شهروندان تهرانی داد.
بی‌شک عوامل انسانی و فنی بسیاری در بروز این حادثه تلخ دخیل بودند. از نبود دلسوزی و آینده‌نگری مالکان ساختمان گرفته تا کوتاهی برخی مسئولان و حتی بی‌توجهی خودمان در انتخاب‌هایمان. حالا متوجه می‌شویم که باید در تک تک این موضوعات تجدید نظری اساسی داشته باشیم و باز هم این حادثه را بعد از چند ماه در گوشه‌های خفته ذهنمان به فراموشی نسپاریم.
و اما چند سوال مهم؛ آنطور که دیدیم حادثه پلاسکو از نوع آتش سوزی و نهایتا تخریب یک ساختمان 17 طبقه بود که تعدادی شهید، مصدوم و میلیاردها خسارت مالی بر جای گذاشت، حال باید پرسید در صورت وقوع زلزله یا حادثه‌ای عظیم‌تر در شهر تهران که می‌تواند عواقب مشابه و البته پرهزینه‌تر و وحشتناکی را به دنبال داشته باشد، تکلیف‌مان چیست؟
عمق فاجعه زمانی مشخص می‌شود که دقیق‌تر به حادثه پلاسکو بنگریم و ابعاد کوچک آن را با ابعاد غیرقابل تصور یک زلزله بالای پنج یا شش ریشتر، شاید مانند آنچه که 13 سال پیش در بم دیدیم، مقایسه کنیم و به این موضوع توجه کنیم که مسئولان هلال احمر تاکنون چندین بار در این زمینه هشدار داده و اعلام کرده‌اند که در صورت وقوع حادثه‌ای بزرگ یا خیلی بزرگ در تهران امکانات و تجهیزات امدادی کافی نیست. حال باید پرسید که واقعا تکلیف چیست؟
هر چند که آتش پلاسکو چندین بار مهار شد و دوباره شعله گرفت، اما از زمان وقوع آتش سوزی در ساعت 7:59 صبح تا ریزش کامل 17 طبقه ساختمان در ساعت 11:30 دقیقا سه و نیم ساعت فرصت برای تخلیه افراد و اموال وجود داشت و برغم این موضوع افرادی زیر آوار ماندند. این درحالیست که در زمان وقوع زلزله این فرصت تنها چند ثانیه است. از طرفی طبق شواهد موجود و اخطارهای متعدد مسئولان، آتش سوزی و ناایمن بودن این ساختمان قابل پیش بینی بود، اما زلزله هیچگاه خبر و اخطاری نمی‌دهد.
نکته دیگری که باید به آن توجه کنیم این است که با وجود ابعاد کمتر حادثه در مقایسه با زلزله یا حادثه‌ای مهیب، حتی با به کارگیری تمام امکانات فنی و انسانی موجود و ورود به پنجمین روز وقوع حادثه، هنوز تلاش برای دسترسی به افراد زنده احتمالی یا حتی پیکرهای آنان ادامه دارد. حال چگونه می‌توان به فرض سالم و کامل بودن تجهیزات امدادی، انسانی و فنی، امدادرسانی موفقی در سطوح وسیع‌تر داشت؟
به گفته رییس جمعیت هلال احمر، "تهران روی بمب ساعتی است" که هر لحظه ممکن است منفجر شود و در عین حال این کلان شهر با مشکلات زیرساختی بسیاری مواجه است.
حال بیایید فرض کنیم این هشدار طبیعت است و آن را جدی بگیریم. بیایید از همین لحظه در مقابل آنچه که وظیفه، تعهد و آینده نگری نام می‌گیرد، کوتاهی نکنیم. این بار حساسیت‌هایمان نسبت به این هشدار مقطعی نباشد و ترسی منطقی داشته باشیم و در جهت آموزش و ایمنی سازی اقدامی عاجل انجام دهیم، زیرا علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.