خبرگزاری آسوشیتدپرس (Associated Press) را همگان می شناسند و به عنوان رفرنس برتر در دنیای رسانه (غرب و ادبیات انگلیسی) محسوب می شود. کتابچه آیین نگارش آسوشیتدپرس در ادیشن 2016 واژه Internet با حرف بزرگ I را به i با حرف کوچک تغییر داده و بدین ترتیب آیین نگارشی مصطلح سالیان اخیر را تغییر داده است. (در رسانه های فرهنگ عامه ، گاه با اینترنت به صورت یک مقوله ی عمومی و مرسوم برخورد کرده و آن را با حرف تعریف و به صورت حروف کوچک می نگارند ، اما در برخی منابع ؛ بزرگ نوشتن حرف اول را به دلیل اسم بودن آن جایز می دانند نه برای صفت بودن این واژه.)
قرار است از اول ژوئن سال 2016 این خبرگزاری و سایر منابع خبری جهان که از سبک نگارشی آسوشیتدپرس استفاده می کنند، واژه اینترنت (internet) را در نوشتار خود با حرف کوچک بنویسند.
اینترنت مخفف interconnected networks )شبکه های به هم پیوسته) می باشد و باید آن را بزرگ ترین سامانه ای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی ، مهندسی و اجرا شده است. ریشه ی این شبکه ی عظیم جهانی به دهه ی ۱۹۶۰باز می گردد که سازمان های نظامی ایالات متحده آمریکا برای انجام پروژه های تحقیقاتی در راستای ساخت شبکه ای مستحکم ، توزیع شده و با تحمل خطا ، سرمایه گذاری نمودند.
این پژوهش به همراه دوره ای از سرمایه گذاری شخصی "بنیاد ملی علوم آمریکا" برای ایجاد یک ستون فقرات اینترنت جدید ، سبب شد تا مشارکت های جهانی در این زمینه آغاز گردد و از اواسط دهه ی ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکه ی همگانی و جهان شمول شکل گرفت.
اصطلاح World Wide Web (وب جهان گستر) نیز بر اساس سبکِ جدید نباید با حروف بزرگ نوشته شود. البته همه منابع خبری دنیای آی تی (IT) و غیر آی تی از آسوشیتدپرس الهام نمی گیرند و ممکن است از سبک جدید پیروی نکنند، کما اینکه کاربران با ارسال توئیت اعتراض خود را نسبت به آیین نگارشی جدید آسوشیتدپرس اعلام کرده اند.
به عنوان مثال PCmag از سبک Chicago Manual of Style استفاده می کند و کماکان به روش سابق خود در نوشتن واژه هایی مانند Internet ادامه خواهد داد!
در این میان باید توجه داشت که بسیاری از افراد واژه های "اینترنت" و "وب جهان گستر" را به جای هم بکار می برند، حال آنکه این دو واژه معناهای متفاوتی دارند. وب جهان گستر مجموعه ای جهانی از اسناد و تصاویر و سایر منابعی است که به وسیله ابرپیوندها با یکدیگر ارتباط منطقی دارند و با استفاده از شناسه های منبع یکنواخت (Uniform Resource Identifier) مورد مراجعه قرار می گیرند. URI ها به ارائه دهندگان ، اجازه می دهد که سرویس ها و مشتریان را به صورت سمبولیک مشخص نمایند. تا مکان یابی و آدرس دهی وب سرورها ، سرورهای پرونده و سایر پایگاه داده هایی که اسناد را ذخیره می کنند و همچنین عرضه دسترسی به منابع از طریق پروتکل HTTP ، اصلی ترین پروتکل حامل وب، را ممکن سازند. HTTP تنها یک از صدها پروتکلی است که روی وب استفاده می شود. وب سرویس ها نیز می توانند از این پروتکل برای ارتباط استفاده کنند.
منبع: تبیان
