عمار ملکی، مدیر مؤسسه نظرسنجی گمان که در کشور هلند فعال است، به تازگی در اظهاراتی منتشر شده در صفحه توییتر فارسی صدای آمریکا، پیرامون بحث اعتراض و خشونت گفته است:
"ما باید از مبارزات مدنی فانتزی‌زدایی کنیم. این مبارزاتی که به مفهوم مبارزات خشونت‌پرهیز معروف شده؛ یک سابقه‌ای در جهان دارد. آنچه که متأسفانه در ایران بعضی از آن دفاع می‌کنند و از مسئله خشونت‌پرهیزی مفهومی می‌سازند که گویا در آن هیچ خشونتی اگر از طرف حکومت باشد و شما مجبور باشید که در برابر آن از خود دفاع کنید یا دست به خشونت‌های لازم بزنید را محکوم می‌کنند.
ما قائل به این هستیم که مبارزات باید مسالمت‌جویانه باشد. یعنی شما جویای مسالمت باشید. اما می‌دانیم که در برابر حکومت تا دندان مسلحی که فقط خشونت و سرکوب می‌کند؛ شما نمی‌تونید مبارزه کنید و مبارزات به خشونت کشیده نشود.
بحث خشونت موجه، بحث دفاع مشروع، بحث خرابکاری شرافتمندانه؛ اینها جزء مبارزات مسلحانه نیست. اما مبارزاتی که می‌تونه بخشی از آن حتی به نوعی به خشونت کشیده شود اما خشونت کنترل شده. خشونتی که آغازگرش مبارزان نیستند. خشونتی که صدمه به جان افراد بیگناه نمی‌زنه. اینها جزئی از مبارزات قهرآمیز هست که در سنت مبارزانی مثل ماندلا هم آنرا می‌بینیم و می‌شود در مورد آن صحبت کرد"!
*قبل از هرچیز بایستی اشاره کرد که موسسه نظرسنجی گمان، مؤسسه‌ای با رویکرد نظرسازی (و نه نظرسنجی) و معارض با مردم ایران و نظام اسلامی است که فعالیت‌های آن عموما در راستای رساندن خوراک به ضد انقلاب است.
درباره این مؤسسه و رویکردهای آن می‌توانید در اینجا بیشتر بخوانید.
و اما بحث خشونت و اعتراض...
آنچه که آقای ملکی بعنوان یک عنصر وابسته به منافقین درباره ارتباط خشونت و اعتراض می‌گوید؛ یک حرف کاملا غیر علمی و متناقض با تئوری‌های جامعه مدنی است.
خشونت از آنجا که غیر عقلانی است؛ به هیچ اندازه‌ای در نظامات سیاسی و نظامات دموکراتیک تحمل نمی‌شود.
دیدیم که حتی در اعتراضات پساانتخاباتی آمریکا نیز معترضان با اینکه در حرکت مدنی خود به سمت نهادهای مردمسالار حرکت کردند و وارد آن شدند(این رخداد در آمریکا به مثابه یک رخداد مدنی و نه غیر قانونی محسوب می‌شود) و با اینکه حمل سلاح در عمده ایالت‌های آمریکا آزاد است اما حتی یک گلوله از سمت مردم شلیک نشد.
و این در حالی بود که باز هم پلیس برخی افراد را کشت.
ایضا در اعتراضات دامنه‌دار فرانسه موسوم به جلیقه‌زردها شاهدیم که همواره پرچم فرانسه بر دوش مردم به جان آمده که طبق نظرسنجی پیو از گرسنگی هم رنج می‌برند؛ حمل می‌شود و هیچکس تعرضی به سمت پلیس یا اموال عمومی نداشت.
و بر عکس این پلیس است که همین تجمع کاملا صلح‌آمیز را نیز در هنگام احساس خطر با گلوله‌های مختلف ضد شورش مورد هجوم قرار داد.
دقت شود که اساسا و صرفا تجمعی می‌تواند خشونت نداشته باشد و مسالمت‌جویانه باشد که مجوز قانونی داشته و تحت اشراف پلیس در مکان مشخص باشد.
در غیر اینصورت هر تجمعی ولو تظاهرات سکوت هم مستعد آشوب و خشونت است و بایستی صریحا با آن مقابله کرد.
این دقت نیز ضروری است که امثال ملکی در حالی از مفاهیم غیر عقلانی مثل "خرابکاری شرافتمندانه" و "خشونتی که صدمه به جان افراد بیگناه نمی‌زند" حرف می‌زنند که اساسا چنین چیزی وجود خارجی و حتی اوهامی هم ندارد.
چه اینکه خرابکاری رذیلانه‌ترین کار ممکن است که صرفا از سوی اشرار و اوباش امکان وقوع دارد. و خشونت هم موجب آسیب به بیگناهان و سوختن خشک و تر با هم است.
افکار عمومی باید بدانند و اقناع شوند که این مقولات برساخته صرفا برای گول زدن معترضین از سوی فرماندهان فتنه و آشوب بیان می‌شود. با این هدف که معترضین سپر بلای فرماندهان فتنه شوند و این فرماندهان با قدم گذاشتن بر جنازه و خون معترضان، به آمال خود برسند.
سوگمندانه بایستی اشاره کرد که آنچه که ملکی بعنوان یک عنصر اپوزسیون اظهار کرده در ایران هم تفوّه و گفته می‌شود!
کما اینکه چند روز قبل در گفت‌وگوی روزنامه شرق با یک جامعه‌شناس نیز شاهد صدور فتوای حلّیت خشونت در اعتراضات بودیم.
در این باره همچنین می‌توان به اظهارت عمادالدین باقی مبنی بر "حق براندازی" نیز اشاره کرد.
عباس عبدی هم نفر بعدی از حلقه فرماندهان فتنه است که زمانی تأکید کرده بود: "نباید بخش آشوب‌گری و خشونت‌ورزی این اعتراضات را محکوم کرد"!
این رفتارها تماما با هدف ایجاد "فتنه اقتصادی" و زمینه‌سازی برای بروز خشونت گسترده در آن صورت می‌گیرد.
رویدادی که نتیجه آن خشونت گسترده آشوبگران در پیش‌لرزه فتنه اقتصادی در دیماه 96 و آبان 98 بود.
فلذاست که اگر توجه لازم در دو ضلع امنیتی و اقناعی به این مفاهیم و اقوال اشاره شده صورت نگیرد؛ بسا که همه در طلوع خونبار فتنه از خواب بیدار شوند.
توجه دولت به مسئله گرانی، محاکات مراجع اجتماعی با مردم درباره تزویرهای نهفته در فتاوای حلّیت خشونت، گوشزد پیامدهای امنیتی اغتشاش و اعتراض خیابانی به فعالان سیاسی و به گروه‌های اجتماعی در کنار زیر ضربه بردن فرماندهان فتنه و کسانی که دائما مردم را به حضور در خیابان تشویق می‌کنند؛ از اهمّ رویکردهایی است که در قبال فتنه اقتصادی باید به آن توجه داشت.
در اینجا و در اشاره به اظهارات عمار مالکی و رواداری او مبنی بر لزوم خشونت در اعتراضات ایران؛ بد نیست به سخنان مقامات هلندی (کشوری که عمار مالکی و موسسه او در آنجا حضور دارند) پس از اغتشاش اخیر معترضان به قوانین کرونایی در روتردام هلند اشاره داشته باشیم.
سخنگوی پلیس هلند به صراحت اعلام کرده است که ما به دلیل خشونت تظاهرکنندگان به سمت آنها تیر مستقیم شلیک و کسانی را زخمی کردیم. شهردار روتردام نیز پلیس را در استفاده از گلوله جنگی علیه معترضان ذیحق اعلام کرده است.
همچنین "فرد گراپرهاوس" وزیر دادگستری هلند نیز در بیانیه‌ای، وقوع خشونت تظاهرکنندگان علیه پلیس را منزجرکننده نامیده و تأکید کرده است: حق اعتراض در جامعه ما بسیار مهم است، اما آنچه دیشب دیدیم صرفاً یک رفتار مجرمانه بود.
خوانش این اظهارات مقامات هلندی ضمن اثبات تزویر و نفاق امثال آقای مالکی؛ پارادوکس دولت هلند را نیز نشان می‌دهد که چگونه چیزی که برای کشور خود نمی‌پسندند اما همان را علیه ایران مطلوب می‌دانند و به امثال آقای مالکی اجازه فعالیت آزادانه می‌دهند تا در کشوری دیگر، حمام خون به راه بیافتد...
منبع: مشرق