به گزارش آخرین نیوز، با گسترش فعالیت گروهی از طلاب در کشور در حوزه سلامت و البته با بهره جستن از روایات اسلامی و سعی ایشان برای تغییر سبک غلط زندگی کنونی ایرانی ها که سبب بسیاری از بیماری ها و مرگ و میرها شده، عنوان "طب اسلامی" بر سر زبان ها افتاد.
از آن روز این طب مخالفان و موافقان زیادی را به خود دید و طی سالهای اخیر درخصوص ماهیت طب اسلامی اظهارات گوناگون و ضد و نقیضی شنیده شد.
در مواجه با "طب اسلامی" بهتر است بگوییم احادیث و روایت های پزشکی زیادی داریم که باید توسط کارگروه های تخصصی متشکل از طب سنتی، فقها و طب روز مورد بررسی و تحقیق قرار بگیرد.
در این بین، برخی مسئولان در کمال ناباوری مدعی شده اند که "تعداد روایات طبی بسیار کم و ضعیف‌السند هستند!"
درحالی که کاملاً برعکس، روایات طبی زیادی در دست است و می شود گفت روایات طبی اگر از نظر موضوعی، پرتعدادترین نباشند، از حیث موضوعات بسیار پر تعدادند.
تمدن اسلامی
اصلی‌ترین آرمان انقلاب اسلامی با هدایت امام خمینی (ره) و رهنمودهای امام خامنه ای، زمینه‌سازی برای ساخت «تمدن» اسلامی و صدور این انقلاب به سرتاسر دنیاست!
باید توجه شود که طبابت و پزشکی از ارکان اصلی و مهم هر تمدنی است؛ هیچ تمدن بزرگی را در تاریخ نمی‌توان اسم برد منهای طب آن تمدن.
تمدن چینی، طب چینی؛ تمدن یونانی، طب یونانی؛ تمدن هندی، طب هندی؛ تمدن مصری، طب مصری؛ تمدن ایرانی، طب ایرانی و ...
وقتی قائل به "تمدن اسلامی" هستیم این بدان مفهموم است که قائل هستیم به معماری و شهرسازی اسلامی، به اقتصاد اسلامی، به طب اسلامی و ...
اگر "طب اسلامی نداریم!" پس در لفافه قائل هستیم که تمدن اسلامی هم نداریم؛ اگر این گفته به دلیل عدم آگاهی است که باید آگاهی کافی صورت بگیرد ولی اگر عامدانه باشد، احتمالاً هدف اصلی در واقع خود اسلام است و انتقاد از طب آن بهانه است!
قطعاً درخصوص اینکه طب اسلامی، چقدر محتوا و ماهیت دارد باید صاحب نظران خصوصا "اطبای طب سنتی" و "فقها" نظر بدهند.
حال اینکه چرا طب سنتی و فقها می توانند در این خصوص نظر اصلی و قطعی را بدهند به این دلیل است که طبق روایات، پیامبر اسلام و ائمه اطهار بیماری خود و مردم را با سردی و گرمی و تری و خشکی درمان می کردند، دقیقاً همان روشی که طب سنتی ایرانی برای درمان از آن بهره می برد یعنی اخلاط چهارگانه. و البته این افتخاری است برای طب سنتی ایرانی که روش درمانی "کامل ترین دین" که هم به سلامت روح و هم به سلامت جسم اهمیت می داده است، دقیقاً همان روشی است که این طب از آن بهره می برد.
درخصوص "طب اسلامی" بعد از اطبای سنتی، فقها نیز که بهترین در علم حدیث و علم رجال هستند، می توانند سندیت روایات و احادیث را به صورت تخصصی بررسی کنند.
حال، اشکالی نیست، اگر برخی ها قائل به وجود طب اسلامی نیستند، پس فضا را برای طب سنتی ایرانی (طب نزدیک به نظرات پزشکی پیامبر اسلام و ائمه اطهار) باز کنند تا این طب بتواند کمی تنفس کند و مردم از وجود آن بهره مند شوند؛ مگر اینکه برخی مسئولان حوزه سلامت کشور در باطن، قائل به طب سنتی ایرانی نباشند ولی چون ریشه های این طب بسیار مستحکم و غیر قابل انکار است در ظاهر آن را تائید می کنند ولی در مقام عمل آن را در تنگنا قرار می دهند!
اصلاً زیبنده نیست در کشوری که آرمانش ساخت "تمدن اسلامی" در دنیاست آن وقت نسبت به روشی که پیامبر (ص) و ائمه اطهار از آن برای درمان خود و امت استفاده می کردند بی اعتنا باشیم.
با بهای بیشتر به طب سنتی و بررسی روایات اسلامی و شناساندن قدرت های بی نظیر و فوق العاده آن به جهانیان می توان گفتمان ایرانی و اسلامی را بهتر و کامل تر گسترش داد.
امری که متاسفانه حتی در بدنه جبهه انقلابی و جهادی هم درخصوص اهمیت آن، کم کاری و بی توجهی و بعضاً هم نوایی با مخالفان دیده می شود!
در پایان امیدواریم تمام تجربه های تلخ گذشته به برکت بر روی کار آمدن مجلس و دولت انقلابی تکرار نشود.
متاسفانه درخصوص هرچه که به اسلامی مرتبط باشد از طب اسلامی تا بانکداری اسلامی و غیره، برخی آقایان، زمانی قائل به طب سنتی و اسلامی می‌شوند وقتی همان بلایی را که به اسم «بانکداری اسلامی» سر مردم آوردند، با «طب سنتی و اسلامی» هم بتوانند سر مردم بیاورند، آن روز با «طب سنتی و اسلامی» هم هیچ مشکلی نخواهند داشت البته آن روز باید فاتحه طب سنتی و اسلامی را خواند!
در پایان اگر مسئولان حوزه سلامت درخصوص طب سنتی مجددا رویه غلط گذشته در دولت تدبیر و امید! را در پیش بگیرند شاید راهکار این گره همانی باشد که چندی پیش حجت الاسلام علیرضا پناهیان به اطبای سنتی پیشنها دادند و باید آتش به اختیار شد البته کاملا عقلانی و قانونمند.
اظهارات علیرضا پناهیان را در ادامه ببینید: