مشرق نیوز نوشت:
تقی آزادارمکی، از جامعهشناسان اصلاحطلب در بخشی از یک مصاحبه که سایت اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا معترضان، «صندوق رأی» را کنار گذاشتند و خیابان را انتخاب کردند؟ گفته است: بهخاطر اینکه در عرصه سیاسی و انتخابات نتیجه نگرفته است. جامعه با حضور حداکثری در عرصه سیاست و انتخابات، انتظار تغییراتی حداکثری داشت، نه بازگشت به نقطه صفر، اما نه تنها نتیجهای بهدست نیاورد.
او همچنین در ادامه صحبتهای خود در اشاره به اغتشاشات اخیر میگوید: برخلاف ماجرای دی ماه 96 اغلب معترضان آدمهای ندار و فرودستان هستند. بنابراین باید تکلیف خود را با آنان معلوم کنیم.
*این نخستین باری نیست که پس از آشوبهای اخیر در کشور؛ شاهدیم که یکی از چهرههای منورالفکری جریان چپ اظهار میدارد که صندوق رأی بینتیجه است!
قبل از آزادارمکی، محسن آرمین، دیگر چهره جریان چپ و از دستگیرشدگان فتنه 88 در بخشی از یک مصاحبه که روزنامه دولتی ایران آنرا منتشر کرد، گفته بود: «در جامعهای که ۴۰ درصد آن زیر خط فقر است و اصلیترین مسألهاش بقا و معیشت است، دموکراسی سیاسی نه تنها به نتیجه نمیرسد بلکه به برآمدن جریانهای پوپولیست و عوامفریب کمک میکند».
عمق تعجب در قبال این اظهارات هنگامی بیشتر میشود که میدانیم این افراد از عاملان اصلی رأیآوری رئیسجمهور روحانی و از مسببان وضع موجود هستند و اکنون به جای عذرخواهی و اشاره به مثبتات رقیب، راه تأکید بر انسداد دموکراسی و بیفایده بودن صندوق رأی را برگزیدهاند!
رفتاری که البته در وجه دیگر خود اتفاقا اثبات کننده صندوق رأی است و به طرزی کاملا بدیهی نشان میدهد که اگر در انتخابات، یک دولت کارآمد و مثلا معتقد به نظارت بر قیمتها انتخاب شود؛ اوضاع مردم و کشور از زمین تا آسمان تفاوت خواهد داشت.
کما اینکه تجربه انتخابات مجلس هفتم و انتخابات شورای شهر تهران نیز بوضوح نشان میدهد که انتخاب کارآمدان چگونه میتواند موجب تغییر اوضاع مردم از زمین تا آسمان شود و حتی جلوی گرانیها را نیز بگیرد.
اظهارات آرمین و آزادارمکی حرکت آشکار و زمینهچینی فکری برای آغاز فاز دوم آشوبها در کشور ارزیابی میشود.
ضمن اینکه در حالت بدبینانه باید در نظر داشت که این اظهارات، انتقامجویی محکومان فتنه 88 از نظام اسلامی و از راهبریهای تازه فرماندهان فتنه اقتصادی است.
این نکته حتما لازم به اشاره است که نتیجه تأکید بیمبنا و بدون پیوست، بر حق اعتراض و بلا نتیجه دانستن صندوق رأی؛ سببساز رخدادهایی مثل اوکراین و یا عراق میشود.
در باب قسمت دوم اظهارات ارمکی مبنی بر اینکه اغلب معترضان ندار هستند! باید اشاره کرد که اولاً طبق تئوریهای امنیتی انسان گرسنه و ندار هرگز راه خیابان را انتخاب نمیکند، ثانیا شعار یک انسان ندار، سیاسی نیست و ثالثا این قبیل حرفها در زمان اغتشاشات دیماه 96 نیز زده میشد اما بعداً مشخص شد که 60 درصد از معترضان آن اغتشاشات خطرناک شاغل بودهاند و 70 درصد شعارها نیز شعارهای سیاسی بوده است.
بحث مهم «پرچمسوزی» که در هر دو پیشلرزه فتنه اقتصادی در دیماه 96 و آبان 98 شاهد آن بودیم نیز بهروشنی فرق میان اوباش و مردم را نشان میدهد.