تاریخ انتشار: دوشنبه, 13 آبان 1398 ساعت 08:04

تکرار اخم و قهر با چاشنی اتهام!

یک سال پس از اتهام‌زنی محمدجواد ظریف به منتقدان تصویب لوایح مرتبط با کارگروه اقدام ویژه مالی، او روز گذشته در مجلس برای پاسخگویی در این‌باره حاضر شد. ظریف البته در این جلسه بار دیگر رویکرد حزبی خود در مناسبات دیپلماتیک را آشکار کرد.

به گزارش آخرین نیوز از وطن امروز،  ظریف بار دیگر به مجلس احضار شد تا هم در رابطه با لوایح مرتبط با FATF  و هم پیرامون انفعال در برابر وقت‌کشی 3 کشور فرانسه، آلمان و انگلیس پاسخ دهد. او هرچند در سخنان خود تلاش کرد اتهام‌زنی خود به منتقدان الحاق ایران به کنوانسیون‌های پالرمو و سی‌اف‌تی را به  مواردی چون سلطان سکه یا محکومان دادگاه‌های ویژه اقتصادی تقلیل دهد اما جالب اینجاست که در این جلسه نیز بار دیگر منتقدان خود را نواخت.

ظریف در این جلسه مدعی شد: معلوم است چه کسانی به خاطر منافع داخلی سوال می‌کنند ولی مسائل مربوط به امنیت ملی مهم‌تر از آن است که با بحث‌های جناحی مورد توجه قرار گیرد. او همچنین تاکید کرد: بیشترین تلاش برای مقابله با حرکت غربی‌ها جهت مقابله با پولشویی را جمهوری اسلامی و وزارت امور خارجه انجام داده است. بعد از آخرین اقدام گروه ویژه مالی (FATF) علیه ایران بنده تندترین دفاع را از موضع جمهوری اسلامی کردم. وظیفه من دفاع و حمایت از جمهوری اسلامی است و شاید مقداری عقل داشته باشم که صحبتی نکنم که در خارج از کشور به‌خاطر آن صحبت بخواهم دفاع کنم.

وزیر امور خارجه ادامه داد: اتهامی که به جمهوری اسلامی می‌بندند آن است که نمی‌خواهد به این کنوانسیون‌ها بپیوندد، چون نمی‌خواهد با پولشویی و تروریسم مقابله کند. من در پاسخ گفته‌ام که «گروه‌های فشاری» هستند که منافع ملی شخصی دارند. این موضوع را به وضوح می‌توانید در دادگاه سلطان سکه و سایر دادگاه‌ها ببینید که چه چیزی درباره‌ پولشویی گفته‌اند. یا اینکه در دادگاه‌های دیگر چه چیزهایی درباره‌ روش‌های پولشویی گفته شده است. البته که دامن نظام جمهوری اسلامی مبرا، پاک و منزه از این حرف‌هاست. وزیر امور خارجه ادامه داد: صحبت‌های بنده در اینجا و در جهت صحبت‌هایی است که در خارج از کشور در دفاع از جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌کنم. منافعی که باعث مخالفت با حرکت مقابله با پولشویی می‌شود منافع دارندگان پول است و مواردی  که هزار میلیارد تومان در حوزه پولشویی توسط باندهای قاچاقچی، باندهای قاچاق ارز و سکه و باندهایی که امروز در دادگاه‌های جرائم اقتصادی مورد محاکمه قرار می‌گیرند، توسط آنها مطرح شده و علیه آنها در دادگاه حکم صادر می‌شود که یکی از این حکم‌ها هم اعدام بوده است. 

وزیر امور خارجه خاطرنشان کرد:‌ بنده مسؤول دنبال کردن سیاست خارجی جمهوری اسلامی هستم. سیاست ما در قبال 1+5 یا امروز 1+4 در هیات نظارت هسته‌ای تصویب می‌شود و بنده موظف به اجرای آن هستم. جمهوری اسلامی به هیچ‌وجه در برابر غرب و اروپایی‌ها انفعال ندارد. وی افزود: آنچه در آن جلسه عرض کردم و هنوز هم می‌گویم آن است که منافع شدیدی در کشور برای جلوگیری از مقابله نظام جمهوری اسلامی با پولشویی وجود دارد. من گفته‌ام نظام جمهوری اسلامی حامی تروریسم نیست، بلکه گروه‌های فشاری هستند که از پولشویی منفعت می‌برند. آنها هزاران میلیارد تومان از پولشویی منفعت می‌برند. وی اضافه کرد: چرا صحبتی که در دفاع از جمهوری اسلامی و رد اتهامات بیگانگان و منافقان شده را تبدیل به صحبت علیه نظام کردیم؟ آیا من علیه منافع نظام صحبت می‌کنم یا آنهایی که از صحبت‌های دلسوزانه‌ام به‌خاطر منافع جناحی سوءاستفاده می‌کنند؟ 

ظریف در پایان گفت: من از نمایندگان مجلس عذر می‌خواهم که ناگزیرم ساعت ۳ بعد از ظهر در جلسه شورای امنیت شرکت کنم. قرار بود این جلسه شب گذشته تشکیل شود که به امروز موکول شد.

در این هنگام ظریف جلسه مجلس را ترک کرد که باعث اعتراض نماینده سوال‌کننده شد که چرا وزیر امور خارجه طبق آیین‌نامه تا پایان صحبت‌های او در جلسه مجلس حضور نداشت.

اتهام‌زنی تکراری ظریف به منتقدان FATF

20 آبان‌ماه سال گذشته محمدجواد ظریف در گفت‌وگو با یک سایت حامی دولت، منتقدان تصویب 2 لایحه پالرمو و سی‌اف‌تی را طرفداران پولشویی و فساد اقتصادی در کشور نامید. او حتی یک قلم پولشویی 30 هزار میلیارد تومانی را هم به نام منتقدان خود فاکتور کرد! ظریف در آن مصاحبه مدعی شده بود: «پولشویی یک واقعیت در کشور ماست و خیلی‌ها از پولشویی منفعت می‌برند. من نمی‌خواهم این پولشویی را به جایی نسبت دهم. جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی می‌کنند حتما آنقدر توان مالی دارند که ده‌ها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی کنند. با این وضعیت ما نمی‌توانیم با آن فضاسازی مقابله کنیم. کسانی که یک قلم معامله‌شان ممکن است ۳۰ هزار میلیارد باشد فضاسازی کرده‌اند. آنها می‌توانند بودجه وزارت امور خارجه را هزینه یک قلم فضاسازی‌شان کنند».

این اظهارات بدون سند ظریف گذشته از آنکه با استقبال گسترده رسانه‌های ضدایرانی مواجه شد، زمینه را برای افزایش فشارها به کشورمان فراهم کرد. از این جهت که در آن برهه بحث‌ها در دولت، مجلس و شورای نگهبان پیرامون تصویب یا رد لوایح مرتبط با اف‌ای‌تی‌اف داغ بود و همزمان با فشار غرب برای تصویب این دو لایحه، اظهارات ظریف عملا نقش پاس گل را در موضوع تایید پولشویی‌های گسترده در ایران بازی کرد.

همان زمان البته هم نمایندگان مجلس و هم دستگاه قضایی از ظریف خواستند سند و مدرک این اتهامات را ارائه کند. واکنش ظریف البته جالب بود! او در جلسه سال گذشته کمیسیون امنیت ملی مجلس به کل موضوع را منکر شد و در پاسخ به نامه دادستان کل کشور نیز که از او سند خواسته بود، اعلام کرد: سندی ندارم که بفرستم! آذرماه سال گذشته حجت‌الاسلام منتظری در این‌باره گفته بود: «وزیر امور خارجه یک نامه ۱۲ صفحه‌ای را چند روز قبل برای بنده فرستادند که یکسری بیانات خودشان را در آنجا بازتوضیح داده بودند، همچنین حاوی مسائل دیگری بود که خیلی مرتبط با آنچه ما خواستیم نبود و در آخر هم اشاره کردند دلیل و مستندی ندارم که بخواهم بفرستم.  نامه ۱۲ صفحه‌ای آقای وزیر محترم امور خارجه در پاسخ نامه بنده حاوی هیچ مستند و دلیل و مدرکی که قابل تعقیب باشد، نبود».

چه کسی منافع حزبی را به مصالح ملی ترجیح داد؟

نکته قابل توجه در سخنان دیروز ظریف، انتقادات چندباره او از افراد و جریان‌هایی است که از مصالح ملی به سود منافع جناحی سوءاستفاده می‌کنند. هرچند دقایقی بعد خود او اذعان دارد که در واکنشی منفعلانه و در مذاکرات با غربی‌ها، منتقدان الحاق ایران به برخی کنوانسیون‌های مضر را گروه‌های فشار نامیده است! هرچند ظریف تلاش دارد مفسدان اقتصادی را مصداق این گروه‌های فشار معرفی کند اما روشن است که منتقدان اصلی لوایح دوقلو در ایران کدام افراد و نهادهای قانونی هستند. گذشته از این، ظریف در مصاحبه سال گذشته خود با خبرآنلاین نیز سخنی از سلطان سکه یا محکومان دادگاه‌های اقتصادی به عنوان عوامل پولشویی گسترده در ایران نیاورده بود، بلکه از جریاناتی سخن گفته بود که برای تصویب نشدن لوایحی چون پالرمو و CFT فضاسازی می‌کنند!

با همه اینها به نظر می‌رسد اتهام‌زنی به مخالفان و منتقدان مبنی بر تقدم منافع حزبی بر مصالح ملی از هرکسی پذیرفته است جز محمدجواد ظریف. یک مرور کوتاه بر رفتارهای ظریف نشان می‌دهد او نه‌تنها خود را به رعایت این اصل پایبند نمی‌داند، بلکه در بزنگاه‌های حساس به دنبال پیگیری منافع جریان سیاسی متبوع خود است. جالب آنکه در این بزنگاه‌ها که ظریف در آن تصمیم‌گیر است، اتفاقاتی می‌افتد که منافع جریان سیاسی متبوع ظریف (اصلاح‌طلبان و دولت روحانی) تامین می‌شود اما مطالبات مردم و توده جامعه محقق نمی‌شود.

گذشته از رفتارهای آشکارای حزبی ظریف نظیر حضور غیرمتعارف او در جلسه سال گذشته حزب اصلاح‌طلب ندای ایرانیان، وی در مذاکرات هسته‌ای یا دیدارهای دیپلماتیک خود نیز سابقه‌ای منفی از پیگیری منافع حزبی و جریانی بر جای گذاشته است. از جمله 21 اکتبر 2003 در حاشیه مذاکرات هسته‌ای سعدآباد ظریف در گوشه‌ای از سالن به شکل غیررسمی وارد مذاکره با البرادعی شد تا دغدغه‌های خود را با او در میان بگذارد. ظریف در این مذاکره که با انتقادهای گسترده‌ای نیز در آن زمان روبه‌رو شد، خطاب به البرادعی می‌گوید: «بسیاری از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری (انتخابات ریاست‌جمهوری 84) از شکست مذاکرات ما سود می‌برند. آنها موفقیتی در این گفت‌وگو‌ها نمی‌بینند، از طرفی آنها آدم‌های پرنفوذی هم هستند. اعتبار اروپایی‌ها و مذاکره‌کنندگان ایرانی هر دو در ایران از دست رفته است. این تنها مشکل اعتماد به آنها نبود؛ این مشکل اعتماد به جبهه ما هم بود. اعتماد به نوع اعتبار ما در خانه»!

ظریف همچنین مهرماه 93 در جلسه‌ای در شورای روابط خارجی آمریکا که با حضور هاله اسفندیاری، از مهره‌های اصلی تئوری براندازی نرم در کشورهای هدف آمریکا برگزار شده بود، ضمن طرح دغدغه‌های حزبی جریان سیاسی متبوع خود، برای طرف آمریکایی آنچه را که در سال 2005 و با شکست مذاکرات هسته‌ای رخ داد، بازخوانی کرد و تلویحا آنها را نسبت به شکستی دیگر و تکرار تاریخ برحذر داشت!

756 نمایش

نظر دادن