نگاهی به فهرست اسامی که پای این بیانیه مثلا شدیداللحن! امضا کرده اند نشان می‌دهد تقریبا اغلب کسانی که طی همه این سال‌ها از دولت‌های مختلف یا از سرمایه‌های مشکوک و نیمه مشکوک محظوظ شده اند احساس عدم امنیت شغلی کرده اند. واقعا داستان چیست؟ ماجرا از کجا آب می‌خورد؟
جوان آنلاين: پشت بیانیه یا هوچیگری ۲۰۰ سینماگر چه افکاری پنهان شده است؟ وقتی عده‌ای در عرصه فرهنگ و سینما، شیوه قلم کشی، قمه کشی، بیانیه نویسی و سیاست بازی پیش می‌گیرند شک نکنید قرار است چیز‌هایی را پنهان کنند! دارند نعل را وارونه می‌زنند.
تا نشان سم اسبت گم کنند/ ترکمن‌ها نعل را وارونه زن
نگاهی به فهرست اسامی که پای این بیانیه مثلاً شدیداللحن! امضا کرده‌اند نشان می‌دهد تقریباً اغلب کسانی که طی همه این سال‌ها از دولت‌های مختلف یا از سرمایه‌های مشکوک و نیمه مشکوک محظوظ شده‌اند احساس عدم امنیت شغلی کرده‌اند. واقعاً داستان چیست؟ ماجرا از کجا آب می‌خورد؟
چه کارگروهی چنین منسجم و سازمان یافته شبیه یک تشکل سیاسی و حزبی سراغ یکی یکی هنرمندان کوچ کرده از این دیار را گرفته اند تا به جامعه حقنه کنند که آن‌ها هم، امنیت شغلی ندارند؟ موضوع خیلی بودار نیست؟
اینکه هنرمندان امنیت شغلی نداشته باشند خیلی خیلی بد است. نه تنها هنرمندان بلکه امنیت شغلی برای همه اقشار و طیف‌های مختلف جامعه ضروری است. ولی وقتی قرار است عده‌ای به نام امنیت شغلی آب را گل آلود کنند و هوا را غبارآلود تا در این هوچیگری و شلتاق کاری حقیقت و حقایق را سر ببرند و پنهانش کنند خیلی دردناک و خطرناک است.
شکی نیست که در این فهرست عده‌ای به اعتبار چند اسم و تحت تاثیر اهداف مشروع و انسانی و از سر اضطرار و نیاز دست به امضا برده‌اند که ای کاش مطالبات شان را در قالب یک میتینگ سیاسی و نمایش بیانیه‌ای اظهار نمی‌کردند. ولی در این فهرست وقتی چشمت به ده‌ها اسمی می‌خورد که در همه این سال‌ها از نهاد‌ها و سازمان‌ها پول گرفته‌اند ولی به وقتش فحششان را هم نصار سر تا پای سیستم کرده‌اند، دچار تردید می‌شوی. چه خبر است؟ در واپسین ماه‌های عمر دولت اعتدال این آتش بازی چه معنا دارد؟
اسامی بیش از ۴۰۰۰ هزار عضو خانه سینما که طی این سال‌ها از پس تامین هزینه‌های کوچک بیمه تکمیلی شان هم نتوانسته‌اند بر بیایند و ماه‌هاست که در انتظار کارند چرا در پای این بیانیه مشکوک پیدا نیست؟ امنیت شغلی چیز خیلی خوبی است، ولی آیا همه کسانی که پای این بیانیه امضا کردند واقعاً امنیت شغلی ندارند؟
اصغر فرهادی امنیت شغلی ندارد؟ بهرام بیضایی که بیش از یک دهه قبل به آمریکا رفته امنیت شغلی ندارد؟ یا پرویز کیمیاوی؟ ناصر تقوایی که سال‌ها دست از کار کشیده و تا جایی که حافظه یاری می‌کند سال‌های دور سر هر کاری رفته نیمه تمام رها کرده امنیت شغلی ندارد؟ هومن سیدی و نوید محمد زاده که به دلیل کثرت قرارداد‌ها و دریافت ارقام نجومی صدای دیگر همکاران و تهیه کنندگان را در آوردند امنیت شغلی ندارند؟ امثال آقایان: جمال ساداتیان که هم در زمینه سینماداری و پردیس سازی ید طولایی دارند و هم تهیه کننده‌های گیشه داری هستند یعنی امنیت شغلی ندارند؟ قسم حضرت عباس را باور کنیم یا ...
جالب است این دوستان بابت این همه درآمدی که از سینما دارند حتی یک قران مالیات هم نمی‌دهند بعد بیانیه امضا می‌کنند که ما امنیت شغلی نداریم! لطفاً عزیزان هنرمند! بیاییم قدری صادق باشیم. دروغ نگوئیم. با بازی بیانیه نویسی در حق همکاران‌مان اجحاف نکنیم. همان همکارانی که شما‌ها حاضر نشدید و حاضر نیستید سر پروژه‌های میلیاردی‌تان ببرید.
خانواده سینما سال‌هاست در رنج و مشقت به سر می‌برند. سال‌هاست با بحران بیکاری و فقر و فاقه دست و پنجه نرم می‌کنند، ولی در فهرستی که پای بیانیه می‌بینیم جای آن‌ها خالیست.
اسامی را می‌بینیم که همواره از بازار پررونق مراودات و تسهیلات و رانت‌ها و هبه‌ها بهره‌مند بودند. اسامی که حتی وقتی فیلمی در سال نمی‌سازند در فهرست هیات‌های داوری و شورا‌های متعدد و در میتینگ‌های انتخاباتی نامشان می‌درخشد.
بدون تردید، این بیانه فارغ از تعدادی از عزیزانی که از سر غفلت وارد این سیاست بازی شده‌اند جنگ زرگری بیش نیست که در پرتو آن حقیقت قرار است پنهان شود. حقیقت بیکاری صد‌ها فعال سینمایی که در اثر زیاده خواهی‌های عده‌ای همواره طی این سال‌ها بیکار مانده‌اند. حقیقت غفلت و بی‌توجهی سازمان سینمایی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه سینما و سایر دستگاه‌های ذیربط؛ حقیقت بخوربخور‌های که صورت گرفته و می‌گیرد و حقیقت مواهبی که از در و دیوار برای برخی از شمایان نازل می‌شود. نعل را وارونه نزنید چرا که جامعه و خانواده سینما هوشیار و آگاه است و منویات پشت این بیانیه را درک می‌کند.