به گزارش آخرین نیوز، داریوش فرضیایی با انتشار عکسی که مربوط به حضورش در منزل ناصر ملک مطیعی پس از فوت آن مرحوم است، در صفحه اینستاگرامش نوشت:
«امروز به بهانه فوت ان مرحوم واجب ميدانم كمي هم از درد دلهاي خود بنويسم ، كي ميداند در ما چه ميگذرد !!همه فقط ما را كاراكترهاي كودك ميشناسند و اگر صحبتي جدي داشته باشيم يا در مراسمي شركت كنيم هر كس به زعم خود قضاوت نادرست ميكند و گاهي هم حكم غلط صادر ميكنند كه مثلا فلاني هم خواسته اسمي اين وسط ازش برده بشه غافل از اينكه بنده هم مثل شما شايد خيلي از دردها را در سينه محفوظ نگه داشته ام زيرا معتقدم مردم حقشان شاديست نه گريه!!! چه كسي ميداند در طول اين سالها برنامه سازي عموپورنگ و تيم سازنده اش با چه مشكلات و موانعي دست و پنجه نرم كرده اند ، حتي در حال حاضر نیز انقدر مسائل و موانع وجود دارد كه گاهي مواقع واقعا به انتها ميرسم و چنان بي انگيزه ميشوم كه دوست دارم سر به بيابان بزنم، اينها را به كساني ميگويم كه دائما از دور فقط تماشا ميكنندو حسادت ميورزند ، بنده اگر به هر قيمتي دنبال انتن بودم مطمئن باشيد در طول اين سالها شرايط برايم خيلي بهتر بود ولي از ابتدا تاكيدم بر نواوري ، مردمي بودن ، خلاقيت و صداقت بوده !!بدبختي ما اينه كه چون كودك كاريم هيچكس ما رو جدي نميگيرد چه در سازمان خودمان وچه در فضاي جامعه ، در صورتي كه در همه دنيا بيشترين بودجه ها رو به كارهاي كودك اختصاص ميدهند چون ميدانند اينده كشور بدست انان رقم خواهد خورد، اينجا همه چي برعكسه فقط چند برنامه شاخص بزرگسال بايد مورد حمايت مالي و توجه مديران مربوطه قرار بگيرد و كودكان ما بايد انها را ببينند، تنها دلخوشي من بخدا فقط لبخند مردمي است كه در كوچه و خيابان به هنگام مواجه با انها ميبينم يا وقتي به عيادت كودكاني كه در بيمارستانها بستري هستند ميروم و براي لحظاتي شاد ميشوند ، اما نكته متاثر كننده اينجاست كه تا وقتي مرا ميبينند ميگويند :
عمو پس كي ميايي تلويزيون؟؟ ان موقع است كه جگرم اتش ميگيرد و دوست دارم دست اندر كاران انجا ميبودند تا از چهره معصوم اين عزيزان شرمسار ميشدند تا بدانند فرزندان ما دلخوشي و شادي شان همين برنامه هايي بود كه ميديدند،، من از همه شما والدين و فرزندان عزيزتان عذر خواهي ميكنم كه نميتوانم جوابگوي احساسات پاك تان باشم ولي بجان مادرم من همه تلاشم رو كردم تا فقط شادي اور باشم نه غم و اندوه!!اينروزا در فضاي مجازي به همه چه كودك چه بزرگسال فحش و ناسزا ميدهند گاهي شك ميكنم كه ايا من بخشي از خاطرات كودكي شان بوده ام يا خير!!! در مجموع خوش بحال انان كه رفتن و بيشتر از اين رنج نديدن..ياعلي»