وی نوشته است:

«بعد از سالهای طولانی من و جمع دیگری از دوستان به مراسم افطاری رهبری دعوت شدیم و رفتیم.

من همیشه معتقد بوده ام اختلافات جدی جریانات سیاسی، زیر سقف نظام و رهبری باید حل وفصل شود. تقریبا نظر اکثر فعالان سیاسی اصلاح طلب غیربدلی هم همین است. مرز اصلاح طلبی و براندازی در همین نقطه قرار دارد.

حل مشکلات کشور در داخل وقتی عملی است که حرمت و جایگاه کلیت نظام محترم بماند.

به همین دلیل از دعوت افطاری رهبری حس خوبی داشتم.

در همه نوشته هایم چه قبل از سال 88 و چه پس از آن بر این باور بوده ام که استقلال و سر بلندی کشور وتحقق آرمان‎های اصلاح طلبانه با نقد بی رحمانه بخش‎های مختلف قدرت و حفظ حرمت و جایگاه رهبری امکان پذیر است.

با این حساب نه تنها این دعوت را دوست داشتم، بلکه امیدوارم دایره دعوت‎ها وسیعتر از این باشد که از بزرگانی که دعوت نمی شوند هم دعوت شود وبیت رهبری محل حضور همه علاقمندان به انقلاب و نظام باشد.

بی تعارف و واقع بینانه حرف زدن را بر حرف های دو پهلو ترجیح می دهم.»