بخشی از مصاحبه را می خوانید:
برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب در مورد اتمام ائتلاف اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل در انتخابات ٩٨ سخن گفتند. به نظر شما آیا در حال حاضر می‌توان نسبت به پایان ائتلاف اصلاح‌طلبان و نیروهای اصولگرا قضاوتی داشت؟
طرح این موضوع در شرایط کنونی از سوی آقای عارف محل ایراد بود. موضوع محوری عرصه سیاسی ایران نیز الان این مساله نیست. کسی هم نمی‌تواند به تنهایی از طرف اصلاح‌طلبان چنین موضعی را بگیرد. فکر نمی‌کنم الان بتوانیم در مورد این قضیه بطور دقیق صحبت کنیم. این مساله نیازمند گذشت یک سال وقت است که بهتر بتوان در این مورد به تصمیم‌گیری رسید.
آیا عملکرد جبهه‌ای جریان اصلاحات ایجاب می‌کند که این ائتلاف ادامه یابد یا خیر؟ حرکت جبهه‌ای بدون ائتلاف با میانه‌روها چه وضعیتی به خود خواهد گرفت؟
ائتلاف بر دو مبنا شکل می‌گیرد. یک مبنا راهبردی و با هدف ایجاد و تشدید جهت‌گیری سیاسی است و دادن یک پیام به جامعه است که ما در برابر یک جناح ثالث متحد هستیم اما یک ائتلاف تاکتیکی هم داریم که کاری به جناح ثالث ندارد. برای اینکه سهم بیشتری به دست آورد ائتلاف می‌کند. فرض کنیم طرف مقابل ٤٠ واحد وزن سیاسی دارد و هر یک از دو طرف ائتلاف هم ٣٠ واحد هستند، وقتی که این دو جدا باشند در برابر رقیب شکست می‌خورند. هرکدام ٣٠ در برابر ٤٠. اما اگر ائتلاف کنند می‌توانند با ٦٠ در برابر ٤٠ پیروز شوند. این ائتلاف تاکتیکی است. در ایران کنونی فکر نمی‌کنم ائتلاف دوم موضوعیت داشته باشد. ائتلاف اول است که اهمیت دارد. به عبارت دیگر اینکه وزن طرف مقابل چه رقم و عددی است مساله اصلی ما نیست. بلکه مساله اصلی این است که هر دو گروه را خطر مشترکی تهدید می‌کند که باید در کنار همدیگر در برابر جناح ثالث متحد شوند و فکر می‌کنم این وضعیت کماکان ادامه دارد. برداشت من این است که در جریان اصلاحات تنوعی وجود دارد که در شرایط کنونی ائتلاف با اعتدال بهترین گزینه آنان است البته دو سال دیگر را باید منتظر بود و دید چه می‌شود. اگر نخواهند چنین کنند، ممکن است نیروهای خودشان هم به چند بخش تقسیم شوند. بنابراین اگر به عنوان جبهه به آنها نگاه کنیم، نیروهای معتدل کماکان جزو این جبهه محسوب می‌شوند.
شرایطی که در سال ٩٢ و چند انتخابات بعد از آن باعث شد اصلاح‌طلبان به ائتلاف رو بیاورند، همچنان پابرجا است؟
بله به نظر بنده شرایط تغییر چندانی نکرده است.
در صورت پایان ائتلاف چه آینده‌ای پیش روی جریان اصلاحات است؟
بستگی دارد که پایان ائتلاف چگونه باشد. اگر پایان خوبی باشد به این معنا خواهد بود که جناح ثالث دیگر خطری ندارد. رقابت اصلی میان نیروهای جبهه اصلاحات و میانه‌روها خواهد بود و این خیلی مطلوب است.
اگر چنانچه این پایان به گونه‌ای باشد که کماکان خطر نیروهای ثالث برجسته باشد و اینها از همدیگر منشعب شوند، آینده تیره و تاریکی را در برابر کشور و اصلاحات رقم خواهد زد.
آیا پایان ائتلاف با اصولگرایان میانه رو آغاز جدایی اصلاح‌طلبان از روحانی هم خواهد بود؟
من فکر نمی‌کنم این اتفاق از طرف اصلاح‌طلبان رخ دهد مگر اینکه طرف مقابل به دنبال چنین سناریو و برنامه‌ای باشد. حدس می‌زنم که اصلاح‌طلبان مسیری را که آمده‌اند ادامه خواهند داد تا وقتی که زمینه‌ای برای ائتلاف باقی نماند.
آیا شما اساسا قائل به اینکه اصلاح‌طلبان باید با هویت کاملا اصلاح‌طلبانه در آینده وارد انتخابات شوند، هستید؟
من به طور کلی درک خیلی دقیقی از هویت اصلاح‌طلبانه خارج از اصلاحات ندارم. باید با رفتار اصلاح‌طلبانه وارد شد نه هویتی که معلوم نیست برساخته چه چیزی است. رفتار اصلاح‌طلبانه به شما آموزش می‌دهد که اجازه ندهید تندروها به واسطه تفرق شما روی کار بیایند. مساله اصلی این است. اگر تحقق این هدف مستلزم ائتلاف با اصولگرایان میانه‌رو یا نیروهای میانه‌رو است، حتما باید انجام شود. هر گونه رفتاری غیر از این غیر اصلاح‌طلبانه خواهد بود. اگر تحقق این هدف بدون ائتلاف با نیروهای میانه هم می‌تواند انجام شود، ایرادی ندارد.