تاریخ انتشار: دوشنبه, 11 آذر 1398 ساعت 08:55

پیغام رضا صادقی به سلبریتی‌ها و مردم

"رضا صادقی" ترانه‌سرا، موزیسین و از خوانندگان کشورمان به تازگی در یک پست اینستاگرامی با اشاره به وقوع اعتراضات و اغتشاشات اخیر در کشور نوشته است:

«این روزا هر حرفی معترض خودش رو داره، اما من بر این باورم درد رو با درد نمیشه درمون کرد، هم از در نخوریم هم دیوار...

من نمیگم رنج این روزها رو از یاد ببریم، داغ مردم داغ‌دیده رو ازش بگذریم... فقط میگم اونی که عزیزی از دست میده رو رها نمیکنن خودش هم از دست برِه...

از همه هنرمندان و عزیزانی که دنیاشون هنر و لبخنده درخواست دارم آستین همت و بالا بزنن و هر طور بلد هستن مث همیشه برای تسلای مردم اقدام کنن...

آدم غمگین فکر فرداش نیست، این خونه احتیاج به حال خوب آدماش داره تا ساخته بشه...

اصلا برام حرف‌های بیخود قهرمانان مجازی مهم نیست...»

او در ادامه این نوشته همچنین از هشتگ: "خودمون به داد خودمون میرسیم" استفاده کرده و تعدادی از سلبریتی‌ها را نیز با اسم به این پویش فراخوانده است.

صادقی در این پست اینستاگرامی از کسانی مثل احسان خواجه امیری، فرزاد فرزین، علی ضیا، محراب قاسمخانی، برزو ارجمند، کارن همایونفر، محمد بحرانی و چند تن دیگر دعوت کرده و در ادامه می‌نویسد:

«و خلاصه همه عزیزانی که مردم و خاکشون و دوست دارن با همه تلخی‌ها و شیرینی‌هاش...

تمنا دارم موضع نگیرید، من فقط نمی‌خوام مردمم‌و بیش از این با بغض ببینم...

به هم کمک می‌کنیم و نمی‌ذاریم خم بشه پشت همسایه و وطن...»

*این پیام نجیبانه همان چیزی است که یک جامعه از هنرمندان و مراجع اجتماعی خود انتظار دارد.

و همین نجابت‌هاست که موجب حالِ خوب و پیشرفت مردم و حکومت می‌شود و احساس خوب را هم‌آغوش حافظه تاریخی یک ملت می‌کند.

اگرچه بر اساس اخبار و مشاهدات این روزها می‌توان گفت که برخی سلبریتی‌ها و هنرمندان ترجیح می‌دهند این نظر آقای صادقی را نبینند و نشنوند و در حالی که پیگیر سفرهای خارجی بعدی و نوبت سونای سرد! هستند اما همچنان بر ناامیدی و سیاهی جامعه ایران اصرار کنند.

اما این نجابت‌ها ولو حتی اگر صاحبان آنها در همه ابعاد هم با جریان عمومی کشور و سیاست‌های حاکمیت همراه نباشند؛ اما امیدواری زیادی ایجاد می‌کنند و حافظه تاریخی ملت به آنها با دیده احترام می‌نگرد.

ما این قضاوت را بر عهده مخاطبان محترم وامی‌گذاریم که برخی سلبریتی‌هایی که در رشته‌های مختلف هنری فعالیت دارند و از پول مردم ارتزاق می‌کنند اما چرا در روزهای آتش و آشوب در کنار آلام واقعی مردم نیستند؟ چرا مثل دهه شصت که برخی هنرمندان در پناهگاه‌ها برای مردم برنامه اجرا می‌کردند؛ از خود برای مردم مایه نمی‌گذارند و چرا در سمتی ایستاده‌اند که هیچ چشم‌اندازی جز سوریه شدن ایران ندارد!؟

منبع: مشرق

822 نمایش

نظر دادن