حریری در پاسخ به اهمیت این توافق در شرایط تحریم‌ها و محدود شدن امکان مبادله بانکی با بانکهای ایران با خنده گفت: ما قصد نداریم ۲۵ سال در تحریم بمانیم. با این حال توجه کنید هدف امریکا انزوای ایران است و ایران هم باید دیوار تحریم را بشکند. البته وقتی چین هم این توافق را امضا می‌کند حتما فکر جنبه‌های دیگر آن را هم کرده وگرنه چون اروپا ایران را نادیده می‌گرفت. البته ممکن است بعدا اتفاقات دیگری بیافتد. به اصطلاح حتی یک خواستگاری موفق هم بیانگر یک زندگی موفق نیست و ممکن است طرفین بعدا به مشکلی بخورند یا دچار مشکلاتی شوند.
عضو اتاق بازرگانی تهران در پاسخ به این سوال که نقاط مثبت این توافق چیست گفت: اولین نقطه مثبت آن افزایش شهامت و اعتماد به نفس در مسئولان دولتی است که برای توافقات استراتژیک و بلند مدت، آن هم با کشورهای قدرتمند و اثرگذار برسند. از سوی دیگر به واقع زیرساختهای کشور ما دچار مشکلات فراوان است و باید هرچه سریعتر توسعه یابند. همچنین ایران به هر حال باید شرکای بلند مدت اقتصادی و سرمایه‌گذاری خارجی داشته باشد. حالا اروپایی‌ها ترجیح دادند به تعهدات خود کامل عمل نکنند، چین کشور کوچکی نیست و ابرقدرت آتی جهان است.
او تصریح کرد: در هیاهوهای اخیر البته نشانه دیگری از سیاسی کاری افراطی را دیدیم. کشور خوبی خواهیم داشت اگر افرادش به خواندن این اسناد رو آورند و نظرات خود را نسبت به هرچیز مستدل بیان کنند اما به این درجه نمی‌رسیم مادامی‌که افراد فکر کنند چون مدافعان نظام هستند باید مانند سرباز همه چیز را کامل بپذیرند یا برخی مخالفان که فکر می‌کنند باید با هر اتفاقی در ایران به دلیل مخالفت با جمهوری اسلامی اعتراض کنند. در گذشته هم چنین قراردادهایی بسته می‌شد. گرچه سهم داخلی‌ها در توسعه راهها بعد از انقلاب گسترش یافت.
حریری با انتقاد از آنچه ملی گرایی غیرعقلانی خواند، توضیح داد: این توافق را با ترکمانچای مقایسه می‌کنند. باید دید صنایع کشور به چه شکلی رشد می‌کنند نه اینکه فکر کنیم هرجایی خارجی آمده حتما خطری پشتش است و این خارجی اگر از اتباع کشورهای قدرتمندتر باشد درصد بدبینی بیشتر شود. با این نگرش عملا دچار شعارزدگی و وقت تلف کردن خواهیم شد.