مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت شهر زاهدان با روزنامه اعتماد گفتگو کرده است.
بخشی از گفتگو با وی را در ادامه می خوانید:
جناب مولوي استان سيستان و بلوچستان با وجود محروميت و وضعيت معيشتي سخت مردمانش در انتخابات‌ها گرايش قابل‌توجهي به اصلاحات و اعتدال دارند. چرا؟
ما براي اصلاحات هزينه كرديم چون فكر مي‌كنيم اصلاح‌طلبان فكرشان بازتر است، ديدشان بازتر است، نه اينكه ما با اصلاح‌طلبان خويشاوندي داشته باشيم. به نظر ما فكر آنها بهتر مي‌تواند ايران را يكپارچه و آباد بكند اما آنها براي ما و در دفاع از حقوق ما كه ضايع شده است در اين كشور هزينه نكردند. بايد بگويم كه ما از اصلاح‌طلبان گلايه داريم. اصلاح‌طلبان براي ما هزينه نكردند آنگونه كه بايد بكنند.
چقدر از اين انتقادها به اين دليل است كه روحاني با وجود خواستنش نتوانسته اين خواسته‌ها را برآورده كند؟
فشار هست اما عزمي هم نيست. اگر عزمي باشد مي‌توان كاري كرد. آقاي روحاني بايد عزم جدي داشته باشد و اگر افرادي فشار مي‌آورند بايد با آنها صحبت كند و آنها را متقاعد كند كه منافع ملي در اين است كه ما همه ايران‌ها را ببينيم.
براي انجام اعمال مذهبي مشكلي داريد؟
در مناطقي كه اكثريت اهل سنت است مشكل نيست اما در بعضي شهرها مشكل داريم. در جاهايي كه اهل سنت اقليت هستند در اين زمينه مشكل داريم اين دو مقوله را جمهوري اسلامي بايد براي ما حل كند.
اين تبعيض كه نسبت به اهل سنت وجود ندارد فكر مي‌كنيد با يك وزير يا چند معاون رفع مي‌شود؟
قطعا كار ريشه‌اي نياز است در مناطق سني‌نشين در استان سيستان و بلوچستان ٧٥ درصد مردم اهل‌سنت‌اند اما در يك اداره‌اي با ٣٠٠ پرسنل در همين منطقه طبق آمار ما ١٨ نفر اهل سنت هستند. در بعضي از ادارات ١٥٠ نفري، ١٠ يا ٥ نفر اهل سنت‌اند. اين عدم تناسبي كه ملاحظه مي‌كنيد در همه مسائل اثر خودش را مي‌گذارد. در فقر و بيكاري اثر مي‌گذارد. وقتي در استخدام تبعيض باشد در واگذاري مجوزها و همكاري‌ها، در بخش كشاورزي، در بخش دامداري، صنعت و تجارت، همه‌جا اثر مي‌گذارد. هر جاي دنيا مرسوم همين است جايي كه تبعيض باشد اثر تبعيض در جامعه هم ظاهر مي‌شود. الان اين مساله در فقر فرهنگي و فقر مادي اثرش را گذاشته است. در اين شرايط حساس مسوولان بايد فكر اساسي كنند تا بتوانند دل مردم را به دست آوردند و عدالت و انصاف اجرا شود و اين مردم بتوانند ايستادگي و مقاومت كنند.
جناب مولوي شما براي مسافرت به جاهايي غير از قم و تهران محدوديتي داريد؟
بله، من به بعضي از شهرستان‌ها نمي‌توانم سفر كنم. خارج هم به غير از حج عمره جاي ديگر نتوانستم بروم. امسال مي‌خواستم به قطر بروم احساس كردم كه رابطه قطر و ايران خيلي نزديك است و آنجا هم خويشاوند مقيم داريم كه خيلي درخواست مي‌كنند كه بياييد ملاقات ما. من نيت كردم بروم. فكر نمي‌كردم كه از سفر من جلوگيري مي‌كنند. ويزا و بليت هم گرفتيم. به تهران كه آمدم فهميدم كه راضي نيستند. جاهاي ديگر هم همين‌طور است.
جايي در غرب سيستان و همجوار كرمان هست كه همه آنها بلوچ هستند. آنها اصرار كردند بياييد به اين جا. من به استاندار خبر دادم. اول گفتند برويد بعد گفتند استان كرمان مخالفت كرده‌اند. جلسه شوراي تامين گفته بود نيايند. واقعا چرا؟ مگر من آنجا بروم چه مي‌گويم كه با رفتن من مخالفت مي‌كنند. آنجا به نماز تاكيد مي‌كنم و به تقوا. به وحدت، به برادري. حرفي را كه در سيستان نمي‌زنم در آن جا كه نمي‌گويم.
فكر مي‌كنيد دليلش چيست؟
چيزي به ذهن من نمي‌رسد. علت را بايد از آقايان جويا شويم.