« مردم را درک کنيد » عنوان يادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم اميرحسين يزدان پناه است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد:

در منطقه اي که رنگ جنگ و بلا گرفته است، مردم سربلند ايران ديروز در آرامش و امنيت پاي صندوق راي رفتند و رئيس دولت دوازدهم را انتخاب کردند. در منطقه اي که انتقال قدرت در بسياري از کشورهايش از اين شاهزاده به آن شاهزاده و از اين مَلِک به آن مَلِک رخ مي دهد آن هم با دخالت و نقش تعيين کننده آمريکايي ها، مردم ايران با برگه هايي سفيد از دورترين نقاط ايران تا کلانشهرهاي کشور، «جمهوريت» نظام اسلامي را به رخ کشيدند. اين حضور و قدرت نمايي را مي توان از مناظر گوناگون نگريست اما اگر از پنجره تحولات بين المللي و منطقه اي به آن نگاه کنيم دست کم 4 برداشت را مي توان بيان کرد.
اول اين که حضور مردم ايران پاي صندوق راي براي تعيين سرنوشت کشور، نشان دهنده بلوغ سياسي آن ها در عرصه اي است که غرب آن را دموکراسي مي نامد و سال ها آن را به رخ ديگران کشيده و مبتني بر توسعه آن به جوامع ديگر، فرهنگ غربي را نيز به آن جوامع گسيل داشته است. عرصه اي که مردم ايران آن را در چارچوب يک نظام ديني قريب به 4 دهه است که به منصه ظهور و بروز رسانده اند و در سخت ترين شرايط نيز از آن دست برنداشته اند. عرصه اي که مبتني بر آن، تازه ترين تجديد عهد مردم با نظام را روز گذشته شاهد بوديم.
دوم اين که برگزاري آرام و امن انتخابات نشان دهنده ثبات سياسي يک کشور است. بدون شک در اين ثبات مردم نقش اصلي را ايفا مي کنند. آن جايي که حضور مردم و مشارکت باشکوه آن ها در سرنوشت شان در بستر يک کشور امن، نه تنها خود باعث قدرت افزايي براي کشور مي شود بلکه باعث تثبيت امنيت و آرامش نيز مي شود. لذا اگر مي خواهيم اين امنيت و لازمه آن يعني حضور مردم هميشگي باشد بايد به سراغ مردم رفت. بدون شک اکثر مردمي که ديروز پاي صندوق هاي راي آمدند تا بلوغ سياسي و وابستگي شان به نظام اسلامي را نشان دهند همان هايي هستند که اگر همين حالا پاي درد دلشان بنشينيم، مشکلات و گرفتاري هاي متعددي دارند. گرچه مردم با ناهنجاري هاي اجتماعي و فرهنگي زيادي دست و پنجه نرم مي کنند اما عمده مشکلات آن ها به حوزه اقتصاد به خصوص بيکاري و شرايط معيشتي خانواده ها برمي گردد. شفاف تر اگر بخواهيم حرف بزنيم، مردم مي خواهند ديده شده و درک شوند. آن ها مي خواهند مسئولان شان، چه به آنها راي داده باشند و چه به آنها راي نداده باشند، شرايط زندگي آن ها را ببينند و درک کنند و براي حل مشکلات و برداشتن سنگ ها از پيش پاي شان به سرعت و با اولويت وارد عمل شوند.
سوم اين که ساختن ايران نه يک پروژه حزبي و جرياني بلکه يک پروژه کلان است که نياز به مشارکت همه جريان ها و احزاب و گرايش ها دارد. تک تک مردمي که ديروز راي دادند با برگه هاي راي خود مسير ساخت ايران را رفته اند، کمااين که آن ها با تحمل مشکلات و صبوري دربرابر فشارها نيز هميشه در کنار مسئولان کشور بوده اند. لذا انتظار از کسي که ديروز با راي مردم انتخاب شده اين است که به ميان مردم رفته و منطبق بر نيازها و خواسته هاي عيني آن ها برنامه هاي کشور را مديريت کند. بالاخره مردم در قبال حضوري که پاي صندوق هاي راي داشته اند که هم حق آن هاست و هم تکليف شان، حقي نيز برگردن دولت منتخب دارند و دولت هم تکليف متقابلي دارد. اين حق و تکليف را بايد دولت به خوبي بشناسد و عمل کند تا از اين راه بتواند مردم را به ادامه راهي که مي روند و اعتمادي که دارند ترغيب و مطمئن کند.
چهارم اين که حتي اگر بخواهيم از منظر بين المللي و منطقه اي به ايران نگاه کنيم، ايران را کشوري خواهيم يافت که به يک قدرت موثر و بازدارنده تبديل شده است. آنچنان که در حوزه قدرت سخت، نفوذ و جايگاه ايران غيرقابل مقايسه با دهه هاي پيشين و نيز بالاتر از بسياري از کشورهاست. قدرتي که غرب و متحدان منطقه اي اش تصور مي کردند با ايجاد بحران هاي پس از بيداري اسلامي ممکن است فروکاسته شود اما به مدد فرماندهي دقيق و حکيمانه در عرصه هاي منطقه اي، ايران نه تنها توانست مرزهاي پهناور خود را از لوث وجود اشرار و تروريست ها مبرا دارد بلکه با حضور به موقع خود در عراق و سوريه به عنوان کانون هاي توليد و توزيع ناامني عملا نقش اصلي را در ايجاد امنيت در منطقه داشته است. لذا ادامه اين قدرت افزايي و حضور پرقدرت نيازمند ساخت دروني کشور و توانمندي از درون است. مردم ديروز با راي هاي شان بازهم براي اين توانمندي قدم هاي مستحکمي برداشتند و اکنون فارغ از آن که برگزيده آن ها کيست، خود مردم «برندگان اصلي» هستند؛ اين برندگان بايد در اداره و حل مشکلات کشور ديده شوند و مسئولان بايد با درک اين گام هاي مستحکم، پاسخي درخور به مطالبات برحق مردم بدهند؛ ان شاء ا... .